Het congres van LANGZS, wat is mij echt bijgebleven?

Ik heb tijdens het congres zeer interessante nieuwe informatie opgedaan. Het ging o.a. over het falen van de overheid in spraakmakende zaken, jurisprudentie, nieuwe wetgeving, secundaire victimisatie en rouwverwerking. Tijdens het congres is een zeer moedige nabestaande aan het woord geweest over rouw en een overheid die fout op fout maakt. Daarnaast is een journalist aan het woord geweest over media aandacht en tot slot ook advocaten die hun zaken bespraken waarin de overheid ook ernstig gefaald heeft en wat je dan kunt doen. Wij willen dat slachtoffers en nabestaanden erkend worden en fatsoenlijk worden gecompenseerd. Daar ontbreek het nu bijna altijd aan.

Wat als de overheid heeft gefaald?

De zaak van Hümeyra, Michael P., De Metromoord, zijn zaken waarbij de overheid op grote schaal heeft gefaald. Zo zijn er veel meer zaken, ook in mijn praktijk. Er liggen vernietigende rapporten, magere excuses van het OM, maar dan.. De schade die hieruit voortvloeit wordt mijns inziens geenszins echt rechtgezet door de overheid.

Er is in een enkele zaak wellicht een schikking gekomen. Maar vaak is dat griffierecht plus een schijntje (wat niet in de buurt komt van een tiende van de daadwerkelijke schade). Een slachtoffer of nabestaande moet dan maar doorprocederen bij de civiele rechter met alle gevolgen van dien. Waarom niet gelijk goed compenseren en hen een hoop ellende (secundaire victimisatie), zoals nog een procedure, besparen? Wordt beleid veranderd, leert de overheid ervan, wordt dit gecontroleerd, worden slachtoffers echt gecompenseerd? Allemaal niet of veel te weinig aan de orde.

Dit is secundaire victimisatie ten top en moet echt veranderen.

Wat had de overheid wel moeten doen?

Als voorbeeld, wij keken tijdens het congres de theatervoorstelling (de monoloog) ‘Niet gezien, niet gehoord’ geschreven en gespeeld door Dilan Yurdakul over de zaak van Hümayra. Deze voorstelling gaat je door merg en been! Deze zaak is totaal onderschat door alle betrokken instanties. De overheid had Hümayra de zaak als stalking moeten zien, haar moeten beschermen, alle aangiften bij elkaar moeten doen, dat hebben zij nagelaten. En tot slot heeft de politie racistische appjes over haar in een besloten groep geappt. Deze agenten zijn niet eens ontslagen! Zou de overheid deze zaak ook zo onderschat hebben als Hümayra uit het Gooi zou komen, zegt Dilan. Zij denkt van niet en ik ook niet. dit zou mijns inziens zware gevolgen moeten krijgen. Hetgeen nog steeds niet aan de orde is.

Maar zo zijn er meer zaken waarbij het helemaal mis gaat en slachtoffers en nabestaanden in de kou staan.

Tot slot heb ik veel collega’s gesproken. Ik vind dat altijd erg waardevol en het geeft mij altijd weer enorm veel energie om slachtoffers en nabestaanden bij te staan! 💪🏽