Victim Blaming

Er is tegenwoordig in positieve zin veel meer aandacht voor slachtoffers van seksueel grensoverschrijdend gedrag (door o.a. The Voice, VI, Marc Overmars etc.) en van ander seksueel en fysiek geweld. Slachtoffers staan überhaupt meer in de picture. Dat gaat helaas ook gepaard met een hardnekkig fenomeen ‘Victim Blaming’. 

Wat is Victim Blaming?

Bij victim blaming krijgen slachtoffers de schuld van seksueel of fysiek geweld. Sommige mensen zeggen het hardop, schrijven het in comments op social media of denken het: ‘waarom kom je daar nu pas mee?’, ‘waarom trok je toen je bek niet open dan’, ‘gewoon aandachtsgeil’, ‘waarom trek je dan ook zo’n kort rokje aan’, ‘had je maar niet zoveel moeten drinken’, ‘het zal allemaal wel meevallen, anders had de politie er wel eerder wat mee gedaan’. Dit brengt slachtoffers meer schade toe. Dit noemen wij ook secundaire victimisatie. 

Wat zijn de gevolgen van Victim Blaming?

Secundaire victimisatie betekent dat je opnieuw slachtoffer wordt. Dat kan door negatieve reacties uit de omgeving, maar ook door benadeling door politie, justitie, overheid, arts of andere instellingen. Dit heeft veel gevolgen. Een slachtoffer heeft meestal een heftige gebeurtenis te verwerken en moet met -blijvende- letselschade leren omgaan. Bovendien is een slachtoffer vaak al bang om niet geloofd te worden en is er schaamte. Door secundaire victimistatie kan je het gevoel hebben dat het verwerkingsproces weer van voren af aan begint, waardoor het herstel wordt vertraagd. Het vertrouwen in jezelf, in de toekomst en in de mensen om je heen raak je kwijt. Ook worden andere slachtoffers ontmoedigd om hun verhaal te doen. Dit heeft dus heel veel impact.

Vergeet ook niet dat instanties zoals de zedenpolitie ontzettende capaciteitsproblemen hebben. Sommige zedenzaken zijn plankzaken geworden, dit betekent dat er heel lang (soms jaren) zeer weinig mee wordt gedaan. Een gedegen onderzoek naar bewijs (getuigen, digitaal onderzoek) blijft uit of wordt veel te laat ingezet. Een slachtoffer kan hier allemaal niets aan doen en dit zegt dus niets over of iets wel of niet, of op welke wijze, gebeurd is. Victim blaming geeft een gevoel dat je verdriet en verlies niet erkend wordt, je herstel blijft uit, het kan zelfs klachten verergeren of het maakt een rouwproces nog grilliger. Daarnaast veroorzaakt Victim blaming ook schaamte, een schuldgevoel en onzekerheid. Victim blaming is dus zeer schrijnend. 

Wat kun je wel doen? 

Helaas komt het te vaak voor. Wat helpt, is niet te snel oordelen maar gewoon luisteren. Je weet het immers niet, je was er niet bij. Ik gun slachtoffers dat zij weer vooruit kunnen kijken, aan verwerking toe kunnen komen, kracht hervinden en hun leven weer kunnen opbouwen. Wat kun je wel doen? Slachtoffers geven aan: naar iemand luisteren, iemand helpen en vooral niet oordelen. Begin eens met ‘Wat naar, kan ik je ergens mee helpen?’. 

Heb jij te maken (gehad) met secundaire victimisatie? Neem dan contact met mij op, want dan gaan we samen kijken wat hiertegen gedaan kan worden!